Het werd weer eens tijd om aan de wandel te gaan in de Driehoek bij de Oostvaardersplassen. Vanaf afstand was het geburl van de Edelherten al te horen, een fantastisch geluid wat je niet kunt beschrijven. De wandeling is iedere keer anders door licht, tijdstip en vegetatie. Nu was het ook weer heerlijk om naar de dieren te zoeken en ze dan ook te zien. 

Daarna nog even naar de Oeverloper om te kijken of er wat te zien was. De grote zilverreiger, knobbelzwaan en dodaars zwom er rond. Maar opeens zag ik hem scheren over water en landde recht voor mijn neus, mijn kleine, blauwe vriendje. Wat is het IJsvogeltje toch een schoonheid.