In mijn 33e levensjaar begon er in mijn hoofd een proces, wat jaren zou duren en verstrekkende gevolgen had. Ik kreeg een zware depressie, er volgde een opname van 3 maanden en daarna begon het zware, verschrikkelijke gevecht tegen mijn gedachten

Een depressie is doodeng, je verliest de controle over je geest en kan niet meer helder denken. Ik heb eerder een kort stukje hierover geschreven: Roos

Het is 26 jaar geleden maar nog dagelijks denk ik aan die tijd. Nog steeds balanceer ik op een draadje. Nog steeds slik ik medicatie. Ook al is er nu zoveel geluk in mijn leven, de depressie zal er altijd zijn. Ik zie nu al op tegen de winter, waar ik zo slecht tegen kan.

Omdat ik in mijn omgeving nog steeds het onbegrip zie voor depressie, en lieve mensen zie wegzakken in die diepe put, heb ik nu besloten mijn dagboeken, die ik nauwgezet heb bijgehouden in die jaren, te herlezen en te publiceren. Schrik niet, het wordt een overzicht van wat er bij mij gebeurde, wat er in mijn hoofd zat. Er wordt niet met vingers gewezen naar anderen. Het gaat over mij, over hoe ik het heb gevoeld, doorleefd en uiteindelijk mijn leven kon herpakken.

Want al leest maar 1 iemand mijn verhaal, en diegene vind de kracht om naar boven te krabbelen uit de depressieput, dan ben ik al blij.

Ik wil dit al jaren, maar ik kon het niet. Nu is de tijd gekomen…

Kijk eens naar onderstaand filmpje, het is prachtig treffend