Tags
autopech, cheeta, Hippo Pool, Karatu, kill, krater, leeuwen, lijnbus, Masaidorp, Ngorongoro, Serengeti, vulkaankegel
Vandaag reizen we verder naar Karatu. Vanaf nu slapen we overal nog maar 1 nacht. Langzamerhand trekken we weer richting Kenia. We laten onze enorme huisspin Harry achter. Harry heeft voor heel wat hartkloppingen gezorgd maar we respecteerden elkaars grenzenš·
We gaan door de Serengeti en zien een cheeta met een kill. Af en toe komt de cheeta omhoog met zijn bebloede bek om te kijken waar al die herrie toch voor is. Het levert een enorme opstopping op en dan moet de lijnbus er ook nog langs. Door de Serengeti loopt een āsnelāweg van A naar B. Denk hierbij niet aan de A2, maar gewoon een opgewaardeerd zandpad vol kuilen waar de bussen overheen rijden.
We rijden naar een HippoPool. Een water waar tientallen Hippo’s liggen te poepen in in het water. De stank is adembenemend. Als we aankomen rijden ligt er een Hippo ondersteboven. Vier poten steken omhoog. Hilarisch maar helaas geen foto, zo jammer, want het was echt zo maf om te zien..
Even later liggen er 2 leeuwen langs de weg te hijgen in de schaduw. Na het maken van de foto’s wil onze auto niet meer starten. De chauffeur wordt door andere auto’s geblokt uit zicht van de leeuwen. Maar de leeuwen hebben door dat hier misschien iets te halen valt.. maar gelukkig is het snel gerepareerd en kunnen we verder.
In deze warmte zie je op de eindeloze vlakte af en toe een kind met een kudde geiten lopen. Waar vandaan en waar naar toe is ons een raadsel. Het aantal auto’s met lekke banden of andere problemen is hier enorm. En dat begrijp je als je de wegen ziet. Gelukkig helpt iedereen elkaar want anders heb je een groot probleem. Er wordt door de chauffeurs beweerd, dat hoe meer kuilen, hoe harder je moet rijden..maar ik vind het helemaal niets en geloof niets van deze theorie. Want we zijn ondertussen bont en blauw,
We nemen afscheid van de zinderend hete Serengeti en rijden langs de kraterrand van de Ngorongoro. Opeens lijkt het of we in de tropen zitten.
We zien Masaidorpen langs de weg en we stoppen bij een uitzichtpunt over de krater.
De Ngorongoro-krater is de grootste intact ingestorte vulkaankegel ter wereld.
Deze vulkaanresten zijn vermoedelijk 2-3 miljoen jaar geleden ontstaan uit een vulkaan die zo’n vijf kilometer hoog geweest moet zijn. De diameter is ong 20 km en de oppervlakte is 260 m2
Bijna alle grote Afrikaanse dieren komen voor in de krater: Een opvallende afwezige is de giraffe: door hun lange nek en lange poten kunnen zij de steile afdaling naar de bodem van de krater niet maken.
Dagelijks dalen de Masai met hun kuddes koeien af in de krater om ze te laten drinken.
Zo, genoeg Wikipediaweetjes voor nu, en we rijden verder naar onze overnachting. Het is een prachtige koffieplantage waar ik wel wat langer had willen vertoeven. We worden ontvangen met zang, dans en een heerlijk sapje. Overal voel je je heel welkom. Sommige reisgenoten hebben helaas niet het fatsoen om even te genieten van hun zang en dans en sjezen voorbij. Ik kan en wil dit niet begrijpenā¦een beetje respect is toch niet teveel gevraagd denk ik danā¦.
We hebben een enorme badkuip in de badkamer, maar helaas, de kranen ontbrekenā¦dus we kunnen er alleen in slapen. Dit is toch wel heel grappig.
Ik bedenk dat ik weer een visum moet hebben voor Kenia, ik heb er 1 te weinig uitgeprint. Het hotel wil dit natuurlijk doen, ondertussen shop ik in het winkeltje voor koffie. Bij ons is het printen zo gepiept, maar hier is het een hele onderneming die wel een half uur duurt. Maar dan is ie er!! Ik kan straks Kenia weer in.
Morgen gaan we de Ngorongoro krater bezoeken.